ORTHOKINE. Przełom w leczeniu bólu kręgosłupa
ORTHOKINE. Przełom w leczeniu bólu kręgosłupa.
Choroba cywilizacyjna
Zespoły bólowe kręgosłupa pochodzenia przeciążeniowo- zwyrodnieniowego uważane są za schorzenia cywilizacyjne. Obejmują swym zasięgiem ogromne populacje krajów wysokorozwiniętych, gdzie nadwaga, siedzący tryb życia i stres stanowią istotny czynnik ryzyka ich powstawania. Koszty leczenia oraz straty wynikające z niezdolności do pracy sięgają miliardów dolarów w skali światowej.
Dlaczego boli?
Zmiany o charakterze przeciążeniowo- zwyrodnieniowym kręgosłupa, których najczęstszą formą jest dyskopatia są naturalną formą mechanicznego zużycia kręgosłupa, swoistym „okupem” za dwunożną pozycję ciała osiągniętą w procesie ewolucji. Problemem pozostaje przedwczesne zwyrodnienie krążków międzykręgowych i stawów międzykręgowych, obserwowane już w 3 dekadzie życia. Oczywiście początkowe fazy tego skrycie przebiegającego procesu pozostają bezobjawowe, dając pacjentom złudne poczucie bezpieczeństwa. Kontynuując nieergonomiczne wzorce pracy czy aktywności sportowej, pacjent wchodzi niepostrzeżenie w nieodwracalne fazy uszkodzenia krążka międzykręgowego i zmianę wektorów obciążeń stawów międzykręgowych. Prowadzi to do zmiany postawy, a co za tym idzie równowagi mięśniowej. Z jednej strony powstają obronne przykurcze mięśniowe m. in. prostownika grzbietu, mięśnia biodrowo- lędźwiowego z drugiej zaś osłabieniu ulega system stabilizacyjnej roli mięśni ściany brzucha dna miednicy i przepony. Dalsze konsekwencje są już związane z postępującym zawężeniem dróg wyjścia korzeni nerwowych i kanału kręgowego w mechanizmie bezpośrednim ( ucisk, niestabilność segmentów) lub pośrednim ( zapalny obrzęk, przekrwienie bierne splotów żylnych, przerost tkanek miękkich wewnątrz kanału kręgowego). Nierzadko dopiero konflikt z korzeniem lub rdzeniem kręgowym dający objawy rwy ramiennej, kulszowej czy objawy ubytku funkcji kończyny kieruje uwagę pacjenta na problem i zmusza do konsultacji lekarskiej.
Modele terapii
W zależności od fazy zmian dyskopatycznych i zwyrodnieniowych stosowane są liczne procedury medyczne od leczenia zachowawczego ( farmakoterapia, rehabilitacja) do operacyjnego, przy czym spektrum tego drugiego sięga od zabiegów miniinwazyjnych ( przezskórnych, endoskopowych) po rozległe operacje zmieniające zupełnie biomechanikę kręgosłupa ( usztywnienia, implanty, resekcje). Mimo niezwykłego postępu w dziedzinie leczenia schorzeń zwyrodnieniowo- przeciążeniowych kręgosłupa nie istnieje uniwersalna procedura spełniająca wszystkie potrzeby pacjenta. Wynika to nie tylko z ich bardzo skomplikowanej i ciągle dyskutowanej patogenezy, znacznej zmienności osobniczej odczuwania bólu postrzeganego jako zjawisko fizjologiczno- behawioralne o znacznym wpływie środowiskowym, ale również z powodu znacznych różnic w aspiracjach pacjentów. Zasadą więc uniwersalną wydaje się być wspieranie naturalnej tendencji ciała do samogojenia, samoregeneracji i ograniczanie interwencji zakłócających te naturalne procesy. Stąd powstał pomysł terapii ORTHOKINE.
Przełom w leczeniu. Nowe szanse.
ORTHOKINE to system leczenia zachowawczego zmian zwyrodnieniowo – zapalnych w narządzie ruchu. Metoda została opracowana z myślą o leczeniu wczesnych zmian zwyrodnieniowych stawów, gdzie dominuje reakcja zapalna błony maziowej a powierzchnie stawowe nie uległy jeszcze tak dużej destrukcji, która wymagałaby zabiegu protezoplastyki. Celem terapii jest właśnie ochrona tych powierzchni przed przedwczesnym zużyciem w wyniku przewlekłej „ burzy enzymatycznej” jaka toczy się w zapalnie zmienionym stawie. Terapia ORTHOKINE łączy więc leczenie objawowe z najlepszą profilaktyką.
Dzięki specjalnie opatentowanym strzykawkom do których pobiera się krew pacjenta, można w warunkach podwyższonej temperatury w ciągu 6 godzin inkubacji uzyskać specjalne właściwości osocza określanego jako Autologiczne Kondycjonowane Osocze ( Autologic Conditioned Serum, ACS). Główny czynnik aktywny w ACS to białko blokujące receptor dla Interleukiny 1 ( IL-1), a więc antagonista białka będącego podstawowym mediatorem reakcji zapalnej. Mamy więc sytuacją, w której obecna w stawie czy okołostawowo Interleukina nie może połączyć się ze swoistym receptorem, gdyż jej miejsce zostało zajęte przez inne białko. Stąd silne działanie przeciwzapalne ORTHOKINE.
Poszerzenie wskazań o schorzenia kręgosłupa wynikało z jeszcze innej właściwości surowicy ACS. Okazało się bowiem, że oprócz dużych koncentracji białek przeciwzapalnych surowica ACS zawiera znaczące ilości tzw. czynników wzrostu ( TGF, PDGF i inne) mające bardzo silne właściwości regeneracyjne i gojące. Stąd włączono z sukcesami metodę do leczenia zmian zwyrodnieniowo- zapalnych kręgosłupa ze szczególnym uwzględnieniem konfliktów korzeniowo- dyskowych lub korzeniowo- bliznowych kręgosłupa. Dzięki temu dochodzi do znacznego przyśpieszenia gojenia uszkodzonych przez proces zapalny korzeni nerwowych oraz stawów międzykręgowych kręgosłupa, a wysoka koncentracja białek blokujących receptory dla przekaźników reakcji zapalnej pozwala na szybkie ustąpienie obrzęku zapalnego okołokorzeniowo i okołostawowo.
Znane jest również zastosowanie ORTHOKINE do leczenia uszkodzeń przyczepów ścięgien i mięśni ( entezopatii) szczególnie u sportowców.
Przebieg zabiegu: pobranie krwi od pacjenta ( 60 ml ) do specjalnie opatentowanych probówek w których podczas 6-7 godzinnej inkubacji w temperaturze 37 st. dochodzi do namnażania białek blokujących receptory zapalne. Po odwirowaniu i podzieleniu na porcje surowica ACS jest gotowa do podawania w formie iniekcji dostawowych, okołostawowych i okołokorzeniowych 1-2 x tygodniowo. Surowica przechowywana jest w temperaturze -18 st. a iniekcje okołokręgowe zawsze wykonywane są pod kontrolą USG.
Wyniki
W ciągu ponad 10 lat doświadczeń obserwowano działanie ORTHOKINE w ponad 500 licencjonowanych ośrodkach na całym świecie na bardzo dużych grupach pacjentów ( ponad 500 tys przebadanych). Wielomiesięczne poprawy nawet w zaawansowanych zmianach zwyrodnieniowych i przewlekłych zespołach bólowych kręgosłupa potwierdziły skuteczność terapii. Szczególnie cenna okazała się metoda w leczeniu blizn zapalnych po wykonanych wcześniej procedurach operacyjnych kręgosłupa, gdzie korzenie i gałązki nerwowe stawów ulegały uciskowi przez blizną pooperacyjną. Jednocześnie nie zaobserwowano poważnych powikłań związanych ze stosowaniem metody ( własne komórki pacjenta nie powodowały reakcji alergicznych), a właściwości surowicy pozostawały aktywne do 7 mcy od jej przygotowania.
